ანა გზირიშვილი: ცენტრალური ბაზარი

თბილისის საჯარო ხელოვნების ფონდის მხარდაჭერით, ხელოვანი ანა გზირიშვილი იმუშავებს მხატვრულ ტექსტზე „ცენტრალური ბაზარი“, რომელიც გამოქვეყნდება 2025 წლის ბოლომდე. 

ტექსტი იკვლევს მოქანდაკის შემოქმედებით პროცესს და მის სხეულებრივ გამოცდილებას დანაწევრებულ მატერიალურ გარემოში. ეს განცდითი გამოცდილებები მოგონებებთან, სიზმრებთან და ენასთანაა შერწყმული.

ნამუშევრის ეპიცენტრი ვაგზალია, თბილისის ცენტრალური ბაზარი. ავტორის აღქმაში ეს ნაგებობა იქცევა დანაწევრებულ სხეულად, რომელიც ქალაქის სოციო-ეკონომიკური ტრანზაქციების შუაგულშია მოთავსებული. ბაზარი წარმოდგენილია, როგორც ქაოტური და არაერთგვაროვანი საჯარო სივრცე.

საქართველოს ურბანულ ლანდშაფტში დასადგურებული ხასიათის არსს იხელთებს და გამოხატავს ისეთი ცნებები, როგორიცაა სახეცვლადი რეალობები - მატერიალური (თანამედროვე ურბანული რეალობა) და არამატერიალური - ფრაგმენტაცია, გაუჩინარება, მეხსიერების დაკარგვა, და წყვეტა.

ტექსტი შედგება ხელოვანის ჩანაწერების, კონცეფციების, ლექსების, კინო-ჩანახატების, აღწერების, მოგონებებისა და სიზმრებისგან. თავად ტექსტიც, რომელიც ვაგზლის ბაზრობის დანაწევრებულ ბუნებას ირეკლავს, თანაბრად ფრაგმენტირებულია.

ანა გზირიშვილი (1992 წ; თბილისი, საქართველო) მულტიმედია ხელოვანია, რომელიც ცხოვრობს და მუშაობს თბილისში. ის "DAAD" სტიპენდიანტია და დამთავრებული აქვს პროფესორი ჰიტო შთაიერლის ახალი მედიისა და ფილმის კლასი ბერლინის ხელოვნების უნივერსტეტში (UdK).

მისი მულტისიდციპლინარული პრაქტიკა ინსტალაციას, ქანდაკებას, ვიდეოს, CGI-ს, პოეზიასა და კითხვით პერფორმანსს აერთიანებს. ობიექტზე ორიენტირებული ონტოლოგიის შთაგონებით, ის იკვლევს ზღვრულ სივრცეებს და არსებების, ადგილებისა და საგნების, აგრეთვე მატერიალური და არამატერიალური სამყაროს გადაკვეთის წერტილებს. მისი ნამუშევრები ხშირად უტრიალებს ბაზრის მატერიალურ მხარესა და თემებს: გარდამავლობას, მიმოქცევას და გადანაცვლებას. საბჭოთა კავშირის ნანგრევებმა და ორ სისტემას შორის გარდამავალი პერიოდის თანმდევმა პროცესებმა გავლენა იქონია ამ პერსპექტივის ჩამოყალიბებაზე.

ობიექტებისა და კონტექსტების დაშლისა და ხელახლა აწყობის მეთოდით, ანა უღრმავდება გახლართულობებს, შეუსაბამობებსა და ჰიბრიდულ ფორმებს, რომლებსაც მსგავსი ინტერაქციები წარმოქმნის. ის ნაპოვნი საგნებისა და აბსტრაქტული ქანდაკების შერწყმით ქმნის ინსტალაციებს და მათ ათავსებს არქიტექტურული მორფოლოგიების კონტექსტში ან გადმოსცემს ვიდეოსა და ტექსტის საშუალებით. ამ პროცესით გამოვლენილი ნამუშევრები წარსულ თუ მიმდინარე პერფორმატიულ ქმედებებზე მიგვითითებენ და ფრაგმენტებისა და მოლანდებების კვალს ტოვებენ.